Thursday 18 September 2014

मैं अक्सर चाँद पर जाता हूँ शाइर आदमी हूँ
पलट कर फिर यहीं आता हूँ आख़िर आदमी हूँ 

शबनम के सामने जो खड़ी हो गई है धूप 
लगता है मोतियों की लड़ी हो गई है धूप 

तुम हो क्या ये तुम्हें मालूम नहीं है शायद
तुम बदलते हो तो मौसम भी बदल जाते हैं

हमारे क़त्ल को मीठी ज़ुबान है काफ़ी
अजीब शख़्स है ख़ंजर तलाश करता है 

जो जैसा है उसको वैसा बोले मेरी ग़ज़ल 
आँख पे पट्टी बाँधके सबको तोले मेरी ग़ज़ल 

ਕਿੰਨਾ ਓਹਲਾ ਹੈ ਵਕਤ ਦਾ
ਤੇ ਕਿੰਨਾ ਹੀ ਪਰਦਾ ਹੈ
ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਦਾ...

ਜਿਨਾਂ ਵਿਚ ਪਰਤ ਦਰ ਪਰਤ
ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕੀ ਕੁਝ
ਵਲੇਟਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ
ਮੋਹ ਦੇ ਨਾਂ ਤੇ..

ਵਲੇਟ ਲਿਆ ਜਾਂਦਾ ਆਦਮੀ ਦਾ
ਅਪਣਾਪਣ
ਜਿਉਣ ਦੇ ਮਕਸਦਾਂ ਦੇ ਅਰਥ

ਆਦਮੀ ਦੀ ਸੋਚ ਦੀ
ਮਹਿਦੂਦੀਅਤ ਉਸਨੂੰ
ਇਨਸਾਨੀਅਤ ਦੇ ਪਹਿਲੂ
ਕੁਝ ਹੋਰ ਹੀ ਦੱਸਦੀ

ਉਹ ਤੁਰ ਪੈਂਦਾ
ਸਮਾਜ ਦੇ ਬਿਖੜੇ ਰਾਹਾਂ ਤੇ
ਹਨੇਰ ਮੰਜ਼ਿਲਾਂ ਸਰ ਕਰਨ
ਤੇ
ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ ਬ੍ਰਹਿਮੰਡ ਦਾ
ਸਿਕੰਦਰ ਕਹਾਉਣ

ਬੱਸ ਵਕਤ ਉਸ ਚੱਕਰ ਵਿਚ
ਤੁਹਾਨੂੰ 84 ਦਾ ਗੋੜ ਦਿੰਦਾ
ਰਿਸ਼ਤੇ ਇਸ ਗੇੜ ਦੇ
ਗਵਾਹ ਬਣਦੇ।

ਪਲਵਿੰਦਰ ਸੰਧੂ