ਪਾਣੀ ਛੰਨੇ ਦੇ ਵਾਗੂੰ ਡਗਮਗਾਉਂਦੇ ਰਹੇ
ਇਸ ਤਰਾਂ ਆਪਾਂ ਜਿੰਦਗੀ ਜਿਉਂਦੇ ਰਹੇ

ਦੋ ਚਿੱਤੇ ਹੋ ਕੇ ਲੰਘਾ ਦਿੱਤੀ ਸਾਰੀ ਹਯਾਤੀ
ਖਿਆਲ ਜਾਂਦੇ ਰਹੇ ਖਿਆਲ ਆਉਂਦੇ ਰਹੇ

ਹੀਆਂ ਨਹੀ ਗਲਤ ਨੂੰ ਗਲਤ ਕਹਿਣ ਦਾ
 ਦੜ  ਵੱਟ   ਬੱਸ  ਟੈਮ  ਟਪਾਉਂਦੇ  ਰਹੇ

ਅਸੀਂ ਤੇਰਿਆਂ ਰੰਗਾਂ ਚ ਰੰਗਿਆ ਸੀ ਖੁੱਦ ਨੂੰ
ਪਰ ਤੈਨੂੰ ਸਦਾ ਗ਼ੈਰ ਹੀ ਕਿਉਂ ਭਾਉਂਦੇ ਰਹੇ

ਸਮਝ ਦਾ ਨਕਾਬ ਆਪਾਂ ਰੱਖਿਆ ਸੀ ਪਾ
ਭਰਮ ਸੁਲਝੇ ਹੋਣ ਦਾ ਹਮੇਸ਼ਾ ਹੰਢਾਉਂਦੇ ਰਹੇ

ਚੜ੍ਹਾ ਕੇ ਕਬਰਾਂ ਤੇ ਫੁੱਲ ਬੜੇ ਅੱਥਰੂ ਵਹਾਏ
ਅਸੀ ਰਾਹੀਂ ਜੀਹਦੇ ਕੰਡੇ ਵਿਛਾਉਂਦੇ ਰਹੇ

ਦਲੀਲ ਸਾਡੀ ਸੀ ਹਨੇਰੇ ਨੂੰ ਮਿਟਾਉਣ ਦੀ
ਪਰ ਦੀਵੇ ਬਲਦੇ ਗਰਾਂ ਦੇ ਬੁਝਾਉਂਦੇ ਰਹੇ

                     ਪਲਵਿੰਦਰ ਸੰਧੂ

ਫੋਕੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਫੋਕੇ ਦਾਅਵੇ ਫੋਕੇ ਨੇ ਕਿਰਦਾਰ
ਵਸਤੂ ਵਾਂਗੂੰ ਆਦਮੀ ਵਿਕਿਆ ਵਿਚ ਬਜ਼ਾਰ

ਪਰਖਿਆ ਜਦੋਂ ਹਾਲਾਤ ਨੇ ਡਿੱਗਿਆ ਮੂਧੇ ਮੂੰਹ
ਜੋ ਰਿਹਾ ਸੁਣਾਉਂਦਾ ਭੀੜ ਨੂੰ ਉੱਚੇ ਸਦਾ ਵਿਚਾਰ

ਕਿੱਦਾਂ ਨੀਵਾਂ ਹੋ ਜਾਵਾਂ ਹੈ ਮੇਰੀ ਵੀ ਕੋਈ ਹੋਂਦ
ਨਜ਼ਰਾਂ ਚੋਂ ਗਿਰ ਆਪਣੇ ਸਮਝੌਤੇ ਕਰੇ ਹਰ ਵਾਰ

ਰਾਹਾਂ ਦੇ ਵਿਚ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਉਹ ਲੋਕੀਂ ਸਦਾ ਖੁਆਰ
ਪਦਵੀ ਖਾਤਿਰ ਵਿਕ ਗਏ ਜਿਨਾਂ ਦੇ ਦਾਨਸ਼ਵਾਰ

ਦਿਲ ਤੇ ਕਿਉਂ ਲਾ ਲਈ ਭੈੜੇ ਜੱਗ ਦੀ ਗੱਲ
ਪੈਰ ਪੈਰ ਤੇ ਬਿਆਨ ਨੂੰ ਬਦਲੇ ਇਹ ਸੰਸਾਰ

                            ਪਲਵਿੰਦਰ ਸੰਧੂ

ਆ ਸੱਜਣਾ ਬੈਠ ਕੋਲ ਵੇ ਮੇਰੇ
ਤੈਨੂੰ ਦਿਲ ਦਾ ਹਾਲ ਸੁਣਾਵਾਂ
ਬਾਜ਼ ਨਸਲ ਦੀ ਦੁਨੀਆਂ ਤੋਂ
ਕਿੰਝ ਬੋਟ ਇਸ਼ਕ ਦਾ ਬਚਾਵਾਂ

ਤੇਰੀ ਵਸਲ ਦੇ ਸਦਕੇ ਮੈਂ
ਕੱਚਿਆਂ ਤੇ ਹੱਸ ਕੇ ਤਰ ਜਾਵਾਂ
ਜੇ ਕਰਾਂ ਹਿਮਾਕਤ ਭੁੱਲਣ ਦੀ
ਦੋਜ਼ਖ਼ ਦੀ ਅੱਗ ਚ ਸੜ ਜਾਵਾਂ
ਸਾਡਾ ਵਿਰਦ ਇਬਾਦਤ ਬੱਸ ਤੇਰੀ
ਨਹੀਂ ਕਾਫ਼ਰ ਮੈਂ ਸੱਦਵਾਵਾਂ
ਆ ਸੱਜਣਾ ਬੈਠ ਕੋਲ ਵੇ ਮੇਰੇ
ਤੈਨੂੰ ਦਿਲ ਦਾ ਹਾਲ ਸੁਣਾਵਾਂ

ਮੇਰਾ ਕਾਅਬਾ ਦਹਿਲੀਜ਼ ਸੱਜਣਾ ਦੀ
ਸਾਡਾ ਸਜ਼ਦਾ ਕਰ ਕਬੂਲ ਸਾਈਂ
ਬਹਿਸ਼ਤ ਹੈ ਤੇਰੇ ਕਦਮਾਂ ਵਿਚ
ਤੂੰ ਮੇਰਾ ਪਾਕ ਰਸੂਲ ਸਾਈਂ
ਬੰਨ ਪੈਰੀਂ ਝਾਂਜਰ ਵਸਲਾਂ ਦੀ
ਨੱਚ ਨੱਚ ਕੇ ਯਾਰ ਮੰਨਾਵਾਂ
ਆ ਸੱਜਣਾ ਬੈਠ ਕੋਲ ਵੇ ਮੇਰੇ
ਤੈਨੂੰ ਦਿਲ ਦਾ ਹਾਲ ਸੁਣਾਵਾਂ

ਤੇਰੇ ਵੱਲ ਰਕੀਮਾਂ ਕਿੰਝ ਘੱਲਾਂ
ਕਾਸਦ ਕਰੇ ਰਸਾਈ ਨਾ
ਰਹਿਬਰ ਹੀ ਭਟਕਿਆ ਫਿਰਦਾ ਏ
ਤਾਂ ਹੀ ਤਾਂ ਮੰਜਿਲ ਥਿਆਈ ਨਾ
ਤੇਰੇ ਰੰਗ ਦਾ ਐਸਾ ਰੰਗ ਚੜਿਆ
ਬਿਨ ਤੇਰੇ ਪਲਾਂ ਵਿਚ ਮਰ ਜਾਵਾਂ
ਆ ਸੱਜਣਾ ਬੈਠ ਕੋਲ ਵੇ ਮੇਰੇ
ਤੈਨੂੰ ਦਿਲ ਦਾ ਹਾਲ ਸੁਣਾਵਾਂ

                        ਪਲਵਿੰਦਰ ਸੰਧੂ

ਚਿੱਠੀ ਨਾ ਸੰਦੇਸ਼ ਹੀ ਕੋਈ ਘੱਲਿਆ ਸਾਡੇ ਵੱਲੇ
ਤੇਰੀ ਯਾਦ ਤੇ ਮੈਂ ਨਿਮਾਣੀ ਰੋਈਏ ਬਹਿ ਕੇ ਕੱਲੇ

ਪਿਆਲੇ ਅੱਖੀਆਂ ਵਾਲੇ ਸਾਕੀ ਨਿੱਤ ਦਿਹਾਡ਼ੇ ਡੁੱਲਦੇ
ਰੋ ਰੋ ਤੇਰੇ ਹਿਜ਼ਰ ਚ ਯਾਰਾ ਹੋ ਨਾ ਜਾਈਏ ਝੱਲੇ

ਲਾਰਾ ਲਾ ਕੇ ਤੁਰ ਗਿਓ ਸਾਨੂੰ ਵਾਪਸ ਕਦੋਂ ਦੱਸ ਆਉਣਾ
ਤੇਰੀਆਂ ਇਕ ਉਡੀਕਾਂ ਵਾਜੋਂ ਹੋਰ ਕੀ ਸਾਡੇ ਪੱਲੇ

ਮਹਿਰਮ ਕੋਈ ਨਾ ਨਜ਼ਰੀਂ ਪੈਂਦਾ ਜੋ ਆਵੇ ਆਣ ਵੰਡਾਵੇ
ਮੌਤ ਤੋਂ ਭਾਰੇ ਦੇ ਗਿਆ ਸੋਹਣਾ ਜਿਹੜੇ ਦਰਦ ਅਵੱਲੇ

ਤੇਰੇ ਮੇਚ ਨਾ ਆ ਗਈ ਹੋਵੇ ਕਿਸੇ ਗੈਰ ਦੀ ਮੁੰਦਰੀ
ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਅਜੇ ਤੱਕ ਸੰਭਾਲੇ ਤੇਰੇ ਦਿੱਤੇ ਛੱਲੇ

ਨਾਲ ਵਫਾਵਾਂ ਗੰਢੀ ਯਾਰੀ ਸਾਹਾਂ ਨਾਲ ਹੀ ਟੁੱਟਣੀ
ਸੁੱਕੇ ਪੱਤੇ ਵਰਗੇ ਨਹੀਂ ਜੋ ਹਵਾ ਦੇ ਰੁਖ ਤੇ ਚੱਲੇ

ਕਿੰਗਰੀ ਤੇਰੇ ਇਸ਼ਕੇ ਦੀ ਜਦ ਵੱਜਦੀ ਵਜ਼ਦ ਨੂੰ ਛੇਡ਼ੇ
ਅਸੀਂ ਸਭ ਲੁਟਾ ਕੇ ਨੱਚਦੇ 'ਸੰਧੂ' ਲੋਕੀਂ ਆਖਣ ਝੱਲੇ

                               ਪਲਵਿੰਦਰ ਸੰਧੂ