ਪਾਣੀ ਛੰਨੇ ਦੇ ਵਾਗੂੰ ਡਗਮਗਾਉਂਦੇ ਰਹੇ
ਇਸ ਤਰਾਂ ਆਪਾਂ ਜਿੰਦਗੀ ਜਿਉਂਦੇ ਰਹੇ

ਦੋ ਚਿੱਤੇ ਹੋ ਕੇ ਲੰਘਾ ਦਿੱਤੀ ਸਾਰੀ ਹਯਾਤੀ
ਖਿਆਲ ਜਾਂਦੇ ਰਹੇ ਖਿਆਲ ਆਉਂਦੇ ਰਹੇ

ਹੀਆਂ ਨਹੀ ਗਲਤ ਨੂੰ ਗਲਤ ਕਹਿਣ ਦਾ
 ਦੜ  ਵੱਟ   ਬੱਸ  ਟੈਮ  ਟਪਾਉਂਦੇ  ਰਹੇ

ਅਸੀਂ ਤੇਰਿਆਂ ਰੰਗਾਂ ਚ ਰੰਗਿਆ ਸੀ ਖੁੱਦ ਨੂੰ
ਪਰ ਤੈਨੂੰ ਸਦਾ ਗ਼ੈਰ ਹੀ ਕਿਉਂ ਭਾਉਂਦੇ ਰਹੇ

ਸਮਝ ਦਾ ਨਕਾਬ ਆਪਾਂ ਰੱਖਿਆ ਸੀ ਪਾ
ਭਰਮ ਸੁਲਝੇ ਹੋਣ ਦਾ ਹਮੇਸ਼ਾ ਹੰਢਾਉਂਦੇ ਰਹੇ

ਚੜ੍ਹਾ ਕੇ ਕਬਰਾਂ ਤੇ ਫੁੱਲ ਬੜੇ ਅੱਥਰੂ ਵਹਾਏ
ਅਸੀ ਰਾਹੀਂ ਜੀਹਦੇ ਕੰਡੇ ਵਿਛਾਉਂਦੇ ਰਹੇ

ਦਲੀਲ ਸਾਡੀ ਸੀ ਹਨੇਰੇ ਨੂੰ ਮਿਟਾਉਣ ਦੀ
ਪਰ ਦੀਵੇ ਬਲਦੇ ਗਰਾਂ ਦੇ ਬੁਝਾਉਂਦੇ ਰਹੇ

                     ਪਲਵਿੰਦਰ ਸੰਧੂ